انواع فتق دیسک کمر | بیرون زدگی، پارگی و راه‌های درمان

ابتدا پزشک علائم بیمار را بررسی نموده و به جستجو در اطلاعات مربوط به سوابق او می‌پردازد. سپس قدرت عضلات، توان ماهیچه‌ها، قابلیت‌های حرکتی، و نوع واکنش‌های بدن به واسطه انجام فرایند معاینه فیزیکی (مشاهده نحوه نشستن، ایستادن، راه رفتـن یا خم شدن، حرکت داد‌ن گردن، دست‌ها و شانه‌ها) بررسی می‌شود.

در آخر نیز به منظور اطمینان بیشتر، تعیین نتایج تکمیلی و تشخیص نهایی، از روش‌های تصویر برداری مانند X-RAY ،  سی تی اسکن و MRI  جهت تشخیص فتق دیسک کمر استفاده می‌شود. از دیگر تکنیک‌های تشخیص ابتلا به فتق دیسک‌ کمر، الکترومیوگرافی (EMG) که با استفاده از سوزن‌های کوچک، قابلیت بررسی و مشاهده دقیق فعالیت عضلات و تاثیر فتق دیسک بر ریشه‌های عصبی را در اختیار متخصص قرار می‌دهد.

بنابراین اصلی‌ترین راهکارهای تشخیص بروز دیسک کمر در افراد مستعد این بیماری شامل موارد زیر است:

• تست بالا آورد‌ن پا: در این روش بیمار به پشت می‌خوابد و پزشک پای او را بالا می‌آورد. به این وسیله می‌توان محل بروز درد را تعیین کرد.
• عکس برداری به کمک اشعه ایکس: در برخی موارد از این روش برای رد کردن احتمال ابتلا به سایر عارضه‌های استفاده می‌شود.
• سی تی اسکن و ام آر آی: از این روش‌های تصویر برداری برای تعیین محل دقیق بروز فتق دیسک استفاده می‌شود.
• الکترومیوگرافی (EMG): در این روش پزشک از سوزن‌های کوچک به منظور ارزیابی فعالیت عضلات و تأثیر فتق دیسک بر ریشه‌های اعصاب استفاده می‌نماید.
• میلوگرام: ابتدا رنگ درون ستون فقرات تزریق شد‌ه و سپس پزشک از سی تی اسکن برای تشخیص و تعیین محل و میزان دقیق فتق دیسک بهره می‌گیرد.