آنتی بیوتیک برای عفونت مفصل زانو را باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف کرد. آرتریت سپتیک یا آرتریت عفونی، زمانی رخ میدهد که عفونت در یک قسمت از بدن به مفاصل سرایت کند و باعث التهاب، درد و سایر علائم شود. این عارضه معمولاً به طور ناگهانی ایجاد و در برخی موارد ممکن است باعث آسیب دائمی به مفصل آسیب دیده شود. آنتی بیوتیک ها نقش مهمی در درمان آرتریت سپتیک دارند؛ زیرا بیشتر موارد به دلیل عفونت باکتریایی رخ میدهد. آنتی بیوتیکی که پزشک توصیه میکند ممکن است بر اساس نوع باکتری و تحمل فرد نسبت به دارو متفاوت باشد. در این مقاله از بخش بلاگ فروشگاه شفاکاران آنتیبیوتیکهای رایجی که ممکن است پزشک برای آرتریت سپتیک تجویز کند، سایر گزینههای درمانی و زمان مراجعه به پزشک بررسی خواهد شد.
مراحل ایجاد عفونت و انتی بیوتیک برای عفونت مفصل
باکتری ها معمولا از جریان خون وارد مفصل میشوند. به ندرت، عفونت به دنبال تزریق مفصل یا بافت نرم رخ میدهد. علائم آرتریت غیرگنوکوکی معمولاً شامل درد و تورم ناگهانی در یک یا چند مفصل است. زانو در ۵۰ درصد موارد درگیر است و مفصلی در بدن ممکن است عفونی شود. تب نیز یکی دیگر از علائم عفونی شدن مفاصل است. برای تشخیص آرتریت باکتریایی پزشک ممکن است از یک سوزن و سرنگ برای خارج کردن مایع از مفصل استفاده کند. این مایع در آزمایشگاه از نظر باکتری ها و گلبول های سفید خون مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. در برخی موارد این روش در اتاق عمل انجام خواهد شد.
آنتی بیوتیک ها چه هستند و چگونه عمل می کنند؟
آنتی بیوتیک ها داروهای قدرتمندی هستند که عفونت های خاصی را درمان می کنند و در صورت استفاده صحیح می توانند جان انسان ها را نجات دهند. آنها یا از تولید مثل باکتری ها جلوگیری می کنند یا آنها را از بین می برند. قبل از اینکه باکتری ها تکثیر شوند و علائم ایجاد کنند، سیستم ایمنی به طور معمول می تواند آنها را از بین ببرد. گلبولهای سفید خون (WBCs) به باکتریهای مضر حمله میکنند – حتی در صورت بروز علائم، سیستم ایمنی معمولاً میتواند با عفونت مقابله کرده و از آن جلوگیری کند.
با این حال، گاهی اوقات تعداد باکتری های مضر بیش از حد است و سیستم ایمنی نمی تواند همه آنها را پاک کند. آنتی بیوتیک ها در این سناریو مفید هستند. اولین آنتی بیوتیک پنی سیلین بود. آنتی بیوتیک های مبتنی بر پنی سیلین مانند آمپی سیلین، آموکسی سیلین و پنی سیلین G هنوز برای درمان انواع عفونت ها در دسترس هستند و سال هاست که مورد استفاده قرار می گیرند. چندین نوع آنتی بیوتیک مدرن برای عفونت مفصل زانو در دسترس هستند و معمولاً فقط با نسخه در ایالات متحده در دسترس هستند. آنتی بیوتیک های موضعی در کرم ها و پمادهای بدون نسخه (OTC) در دسترس هستند.
آنتی بیوتیک ها چگونه کار می کنند؟
انواع مختلفی از آنتی بیوتیک ها وجود دارد که به روش منحصر به فرد خود عمل می کنند. با این حال، دو مورد اصلی که آنها کار می کنند عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ضد باکتری، مانند پنی سیلین، باکتری ها را از بین می برد. این داروها معمولاً یا با تشکیل دیواره سلولی باکتری یا محتویات سلولی آن تداخل دارند.
- باکتریواستاتیک از تکثیر باکتری ها جلوگیری می کند.
ممکن است چند ساعت یا چند روز پس از مصرف اولین دوز طول بکشد تا افراد احساس بهتری داشته باشند یا علائم آنها بهبود یابد.
عفونت مفصلی خطرناک
خطرناک ترین نوع عفونت مفصلی را آرتریت سپتیک ( Septic arthritis) می دانند. آرتریت سپتیک یک عفونت در مایع مفصلی (سینوویال) و بافت های مفصلی است و در کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ می دهد. عفونت معمولاً از طریق جریان خون به مفاصل می رسد. در برخی موارد، مفاصل ممکن است به دلیل تزریق، جراحی یا آسیب عفونی شوند. گاهی نیز با عفونت پروتز زانو روبه روییم. اگر پزشکان فکر می کنند علائم آرتریت سپتیک را دارید:
- معمولاً در بیمارستان با آنتی بیوتیک هایی که مستقیماً داخل رگ داده می شوند، درمان می شوید
- ممکن است مایع از مفصل آسیب دیده تخلیه شود
- احتمالاً باید چند هفته پس از خروج از بیمارستان، قرص های آنتی بیوتیک مصرف کنید
میانگین اقامت در بیمارستان در صورت ابتلا به آرتریت سپتیک حدود ۲ هفته است. بیشتر افراد پس از دریافت آنتی بیوتیک به سرعت احساس بهتری پیدا می کنند.
بهترین آنتیبیوتیکها برای عفونت استخوان (آرتریت سپتیک)
عفونت استخوان یا همان آرتریت سپتیک یک وضعیت اورژانسی است که نیاز به درمان سریع و هدفمند دارد. انتخاب آنتیبیوتیک بستگی به نوع میکروب، شدت بیماری، سن بیمار و شرایط زمینهای (مثل نارسایی کلیه یا کبد) دارد. درمان معمولاً شامل دو مرحله است:
تزریق وریدی (IV): در بیشتر موارد، بیمار ابتدا حدود ۲ هفته آنتیبیوتیک وریدی دریافت میکند تا سریعاً عفونت کنترل شود.
آنتیبیوتیک خوراکی: پس از بهبود نسبی علائم، درمان به مدت ۱ تا ۴ هفته با آنتیبیوتیک خوراکی ادامه پیدا میکند.
۱. آنتیبیوتیکهای رایج و پرکاربرد
سفتریاکسون (Ceftriaxone): خط اول درمان در بسیاری از موارد، بهخصوص برای آرتریت گونوکوکی. تزریق روزانه آن اغلب نتایج بسیار خوبی دارد.
وانکومایسین (Vancomycin): انتخاب اصلی برای عفونتهای ناشی از استافیلوکوک مقاوم به متیسیلین (MRSA) یا در بیمارانی که مشکوک به باکتریهای مقاوم هستند.
نافسیلین و اگزاسیلین: پنیسیلینهای نیمهسنتتیک مؤثر علیه استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متیسیلین (MSSA). مزیت نافسیلین این است که در نارسایی کلیه نیاز به تنظیم دوز ندارد.
سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin): برای درمان عفونتهای ناشی از باکتریهای گرم منفی مثل سودوموناس آئروژینوزا بهکار میرود.
۲. آنتیبیوتیکهای جایگزین در شرایط خاص
لینزولید (Linezolid – Zyvox): برای بیماران حساس به وانکومایسین یا مبتلا به انتروکوکهای مقاوم به وانکومایسین (VRE) استفاده میشود.
کلایندامایسین (Clindamycin): در برخی بیماران، بهخصوص کودکان، بهعنوان جایگزین استفاده میشود.
مترونیدازول (Metronidazole): در صورتیکه عفونت استخوان منشأ بیهوازی داشته باشد، همراه با سایر آنتیبیوتیکها تجویز میشود.
۳. مدت زمان درمان
عفونتهای ساده: حدود ۳ تا ۴ هفته درمان کافی است.
عفونتهای پیچیده مثل سودوموناس: ممکن است نیاز به ۴ تا ۶ هفته درمان داشته باشد.
پزشک بر اساس شدت علائم، نتایج آزمایش خون و تصویربرداری تصمیم میگیرد درمان چه زمانی قطع شود.
۴. نکات مهم در درمان
آنتیبیوتیکها باید دقیقاً طبق نسخه پزشک مصرف شوند؛ قطع خودسرانه میتواند باعث بازگشت عفونت یا ایجاد مقاومت آنتیبیوتیکی شود.
برخی بیماران ممکن است همزمان به تخلیه چرک یا جراحی اصلاحی نیاز داشته باشند تا درمان آنتیبیوتیکی مؤثرتر باشد.
در بیماران دیابتی یا دارای نقص ایمنی، درمان باید با دقت و دوره طولانیتر انجام شود.
آیا عفونتهای زانو با آنتی بیوتیک از بین میرود؟
پزشک معمولاً پیشرفت درمان با آنتی بیوتیک ها را از نزدیک زیر نظر دارد. اگر مفصل بعد از حدود ۵ تا ۶ روز هیچ نشانه ای از بهبود نشان نداد، ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد علت زمینه ای داشته باشند. آنها احتمالاً وجود بیماری لایم را بررسی خواهند کرد.
معمولاً پزشک یک درمان آنتی بیوتیکی وسیع الطیف را برای مدیریت عفونت شروع می کند. پس از بازگشت کشت ها از آزمایشگاه، پزشک احتمالاً درمان را برای هدف قرار دادن باکتری های خاص تغییر می دهد. آنتی بیوتیک های رایجی که یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است در این مرحله توصیه کند عبارتند از:
- نافسیلین
- اگزاسیلین
- وانکومایسین
پزشک ممکن است وانکومایسین را برای باکتری های گرم مثبت توصیه کند، که شامل هر گونه باکتری است که در آزمایش رنگ آمیزی گرم ظاهر می شود.
برای باکتری های گرم منفی، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های سفالوسپورین را توصیه کند. آنها همچنین ممکن است این نوع آنتی بیوتیک را برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا به طور منظم به خود سوزن تزریق می کنند توصیه کنند.
نمونه هایی از سفالوسپورین ها عبارتند از:
- سفتریاکسون
- سفتازیدیم
- سفوتاکسیم
بهترین آنتیبیوتیک برای عفونت مفصل (آرتریت سپتیک)
آرتریت سپتیک یکی از خطرناکترین انواع التهاب مفصل است که معمولاً در اثر ورود باکتریها به مفصل ایجاد میشود. درمان سریع و مؤثر اهمیت حیاتی دارد، چراکه در صورت تأخیر میتواند منجر به تخریب دائمی مفصل شود.
۱. درمان با آنتیبیوتیک
درمان آرتریت سپتیک معمولاً با ترکیبی از آنتیبیوتیکهای وریدی (IV) و خوراکی انجام میشود.
طول درمان بسته به شدت عفونت و نوع میکروب، بین ۲ تا ۸ هفته متغیر است.
انتخاب بهترین آنتیبیوتیک به عوامل زیر بستگی دارد:
نوع میکروب (استافیلوکوک، سودوموناس، گنوکوک و …)
سن و وضعیت ایمنی بیمار
وجود بیماریهای زمینهای مثل دیابت یا نارسایی کلیه
نمونه آنتیبیوتیکهای رایج:
وانکومایسین (Vancomycin): برای عفونتهای ناشی از استافیلوکوک مقاوم (MRSA).
سفتریاکسون (Ceftriaxone): انتخاب اصلی در عفونتهای ناشی از نایسریا گنوکوک یا برخی باکتریهای گرم منفی.
نافسیلین / اگزاسیلین: برای درمان استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متیسیلین (MSSA).
سیپروفلوکساسین: برای باکتریهای گرم منفی مثل سودوموناس آئروژینوزا.
کلایندامایسین یا لینزولید: در بیماران حساس به داروهای دیگر یا در موارد عفونت مقاوم.
۲. تخلیه و مداخلات جراحی
در کنار آنتیبیوتیک، اغلب نیاز است که چرک و مایع عفونی مفصل تخلیه شود. این کار ممکن است از طریق:
آسپیره کردن با سوزن
آرتروسکوپی
یا حتی جراحی باز انجام گیرد.
این مداخله کمک میکند دارو بهتر عمل کند و فشار و التهاب مفصل کاهش یابد.
۳. توانبخشی و فیزیوتراپی
پس از کنترل عفونت، بیماران معمولاً به فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی نیاز دارند تا عملکرد مفصل به حالت طبیعی برگردد و از خشکی یا محدودیت حرکتی پیشگیری شود.
۴. نکات مهم
اگر عفونت منشأ ویروسی یا قارچی داشته باشد، آنتیبیوتیکها کارساز نیستند و باید درمان متفاوتی در نظر گرفته شود.
بیمارانی که به دلیل مشکلات کلیوی یا کبدی نمیتوانند دوز کامل آنتیبیوتیک دریافت کنند، باید با نظر پزشک دوز تنظیمشده مصرف کنند.
در برخی موارد میتوان برای تقویت اثر درمان و کاهش التهاب مفصل از روشهای مکمل مثل زاپیامکستراپی (استفاده از زانوبند تراپی با امواج UIC) بهره برد. این روش جریان خون و اکسیژنرسانی را افزایش داده و اثر آنتیبیوتیکها را در بافت مفصلی تقویت میکند.
بهترین آنتیبیوتیک برای عفونت مفصل بسته به نوع میکروب متفاوت است، اما معمولاً ترکیبی از وانکومایسین، سفتریاکسون، نافسیلین/اگزاسیلین و سیپروفلوکساسین مورد استفاده قرار میگیرند. درمان باید سریع آغاز شود، با تخلیه مفصل همراه باشد و در نهایت با فیزیوتراپی کامل شود.
پرسشهای پرتکرار در زمینه آنتی بیوتیک برای عفونت مفصل زانو
کدام آنتی بیوتیک برای عفونت استخوان بهتر است؟
آنتی بیوتیک های خوراکی که اثربخشی آنها ثابت شده است عبارتند از: کلیندامایسین، ریفامپین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول و فلوروکینولون ها.
ایمن ترین دارو برای درد مفاصل چیست؟
متوترکسات به طور گسترده به عنوان یکی از بیخطرترین داروهای آرتریت در نظر گرفته میشود، اگرچه عوارض بالقوهای دارد. علائم گوارشی مانند تهوع و استفراغ شایع ترین عوارض جانبی آن است.
چگونه عفونت مفاصل را درمان می کنید؟
در بیشتر موارد، آنتی بیوتیک ها ابتدا به داخل سیاهرگ و سپس از طریق دهان تزریق می شوند. درمان داخل وریدی (IV) معمولاً در مطب یا بیمارستان ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی آغاز میشود. درمان را می توان در خانه ادامه داد و توسط یک پرستار ویزیت کننده یا پرستار بهداشتی در منزل تحت نظر بود